લોચન કરીને બંધ

♥ પંચમ શુક્લ

લોચન કરીને બંધ એ જ્યાં લાલ થઈ ગયાં,
દરિયો આલિંગતી નદીનું વ્હાલ થઈ ગયાં.

એ ચોતરફથી એવા માલામાલ થઈ ગયાં,
જાણે કે ગુલમહોર તણો ફાલ થઈ ગયાં.

શ્વાસોનાં પૂરને અધરથી ખાળવાં છતાં,
અત્તરથી તરબતર કોઈ રૂમાલ થઈ ગયાં.

ધબકારા હૃદયના વધીને એટલા વધ્યા,
તોખાર અંગેઅંગના રેવાલ થઈ ગયા.

સંકોરી લઈને સઘળું ભીતર મોજ માણતાં,
લોકોને મન એ કાચબાની ઢાલ થઈ ગયાં.

૨૦૦૮ થી ૨૦૧૧ વચ્ચેની રચના

This entry was written by Pancham Shukla and posted on મે 10, 2017 at 9:41 એ એમ (am) and filed under અંગત, ગઝલ. Bookmark the permalink. Follow any comments here with the RSS feed for this post. Post a comment or leave a trackback: Trackback URL.

6 Comments

  1. વિવેક
    Posted મે 11, 2017 at 6:56 એ એમ (am) | Permalink

    વાહ, પંચમદા… સરસ ગઝલ… પહેલો, બીજો અને છેલ્લો શેર તો લા-જવાબ..

    જવાબ આપો
  2. ashokjani
    Posted મે 11, 2017 at 11:36 એ એમ (am) | Permalink

    ધબકારા હૃદયના વધીને એટલા વધ્યા,
    તોખાર અંગેઅંગના રેવાલ થઈ ગયા…. વાહ કવિ

    એક એક શે’ર મજાના થયા છે.. !! મસ્ત ગઝલ

    જવાબ આપો
  3. kishoremodi
    Posted મે 13, 2017 at 1:11 એ એમ (am) | Permalink

    નખશિખ મનનીય ગઝલ

    જવાબ આપો
  4. sapana53
    Posted મે 14, 2017 at 4:04 એ એમ (am) | Permalink

    wahhh saras gazal

    જવાબ આપો
  5. pramath
    Posted ડિસેમ્બર 9, 2017 at 5:09 એ એમ (am) | Permalink

    સંકોરી લઈને સઘળું ભીતર મોજ માણતાં,
    લોકોને મન એ કાચબાની ઢાલ થઈ ગયાં

    વાહ!

    જવાબ આપો
  6. 'પ્રમથ'
    Posted માર્ચ 9, 2019 at 4:22 પી એમ(pm) | Permalink

    ગઝલ સુંદર. મક્તા અતિસુંદર!
    Technically speaking રેવાળ તે trot, અર્થાત્ ધીમી ગતિ છે.

    ***
    Thanks. Through રેવાળ slowdown, flaccidness is intended. – Pancham

    જવાબ આપો

Post a Comment

Required fields are marked *
*
*

%d bloggers like this: